Een logé op de molen.

Lees hieronder

 

 

 

 

Levende have op de molen.

Nu het wat warmer wordt (het spreekwoord “gaan de dagen lengen, gaat de winter strengen” gaat m.i. niet meer op) zien we op de molen ook wat meer leven in de vorm van insecten.

In de ondertoren hebben we vlinders die er overwinteren. Op de meest rare plaatsen vinden we ze; of ergens in een hoekje, midden op een stenen muur of tegen het houten dakbeschot. Tegen de tijd dat het echt warm wordt zijn ze gevlogen, letterlijk en figuurlijk.

Uilenballen vinden we niet veel maar ze zijn er wel. Ik heb ooit overwogen om een uilenkast in de molen te maken maar dat werd om diverse reden afgeraden. Ten eerste omdat de molen regelmatig op de wind wordt gezet. Hierdoor is de stand anders waardoor de uil moeite heeft om de ingang te vinden. Een andere rede is dat de uil bij het invliegen (of uitvliegen) zich ontlast wat veel vervuiling van de molen geeft. Ook zou het te lawaaierig zijn voor jonge uilen. Dit gaat niet samen met het draaien van de molen en zijn bezoekers.

Tegen de tijd dat het zonnetje langer op de molenberg schijnt zien we ook de hommels uit de bodem kruipen. Dit gaat niet met honderd tegelijk maar af en toe zien we er een die zich opwarmt in de zon en dan het luchtruim kiest.

Voor lieveheersbeestje is een opgerold molenzeil een geliefde plek, lekker warm en droog. Bij het uitrollen van het zeil vliegen ze weg en de week erna zitten ze er weer of er niets is gebeurd!

Zo zie je maar; de molen is voor ons Rosmalenaren een mooi monument en voor insecten een asiel.

Groetjes en tot een volgende keer; Frans.